Garo man nanggad ribo-ribong dagom an duros ngonyan na banggi—siring sa ginhalâ niya saimo kaidto.
Tinuturusok kan kada panas an pusikit mong kublit; kinikiriblit ka; pinapasalingoy na paminsaron mo idtong mga aldaw na dai kamo nagpopondo kangingisi. Kawasa ika an saiyang pirming binabangít—sa kapikunan na naturalisa mo, ika man biyóng naiingít; minangiriil sa sinasabi tungod sa imo kan bâbâ niyang matabil.
An pagkamoot abaanang kapeligroso. Tibaad igwa kamong namate sa kada saro poon kadto—kung kaya an puso mo nawaran nin diskanso. Siya man nagparalagaw, nagparatrabaho; kadakuldakul inasikaso; garong an iniisip nindo pirmi kun pâno makapalagyo.
Mayo na siya ngonyan; sa mga kabukidan kan Kabikolan, igwang kung anong kapaladan an saiyang napadumanan; sarong aldaw sa Juban, kaiba kan saiyang mga kasama, siya tinambangan kan saiyang mga kalaban.
An parasuba sa buhay mo nagtaliwan na; mayo nang maolog-olog kan saimong ngaran; mayo nang malapaskan saimong mga kanigoan; mayo nang malangkaba kan saimong kamahalan. Bwelta ka na naman sa pangabuhi na tibaad igwang kamanungdanan.
Sinurublian sa Hiligaynon
ginhalâ, sinabi
paminsaron, pag-iisip
naiingít, nababalde
bâbâ, nguso
makapalagyo, makadulag
nagtaliwan, nagadan
Sunday, October 21, 2018
All the Sadness in the World

Subscribe to:
Posts (Atom)
-
Reading Two Women Authors from Antique Mid-May 2006, the University of San Agustin ’s Coordinating Centerfor Research and Publicatio...
-
Browsing items at a used books store in the Naga City People’s Mall, I found Mrs. Estela Anciano’s yellowed copy of the third book of Diwang...
Songs of Ourselves
If music is wine for the soul, I suppose I have had my satisfying share of this liquor of life, one that has sustained me all these years. A...