Protacio, 38

Garo man nanggad ribo-ribong dagom an duros ngonyan na banggi—siring sa ginhalâ niya saimo kaidto.

Tinuturusok kan kada panas an pusikit mong kublit; kinikiriblit ka; pinapasalingoy na paminsaron mo idtong mga aldaw na dai kamo nagpopondo kangingisi. Kawasa ika an saiyang pirming binabangít—sa kapikunan na naturalisa mo, ika man biyóng naiingít; minangiriil sa sinasabi tungod sa imo kan bâbâ niyang matabil.

An pagkamoot abaanang kapeligroso. Tibaad igwa kamong namate sa kada saro poon kadto—kung kaya an puso mo nawaran nin diskanso. Siya man nagparalagaw, nagparatrabaho; kadakuldakul inasikaso; garong an iniisip nindo pirmi kun pâno makapalagyo.

Mayo na siya ngonyan; sa mga kabukidan kan Kabikolan, igwang kung anong kapaladan an saiyang napadumanan; sarong aldaw sa Juban, kaiba kan saiyang mga kasama, siya tinambangan kan saiyang mga kalaban.

An parasuba sa buhay mo nagtaliwan na; mayo nang maolog-olog kan saimong ngaran; mayo nang malapaskan saimong mga kanigoan; mayo nang malangkaba kan saimong kamahalan. Bwelta ka na naman sa pangabuhi na tibaad igwang kamanungdanan.

Sinurublian sa Hiligaynon 
ginhalâ, sinabi
paminsaron, pag-iisip
naiingít, nababalde
bâbâ, nguso
makapalagyo, makadulag
nagtaliwan, nagadan