Purísaw

Uni na naman an banggi. Alas tres pa sana gayod nin maaga, pero ako giraray mata na. Pinukaw mo na naman ako kan saimong kahâditan— kadto ika an handal sa satong kaaabtan, ngonyan, ako solo na man.

Hilinga, Manuel, an anom tang kabuhán— tururog, tuninong, nakatarampad ngonyan. Si Emmanuel, an satuyang matua, kadto baga garong lapsag pa sana, ngonyan, halabaon na. Si Romano, satong panduwa, hararom an hukragong; iyo, ta grabeng higos sa eskwela sagkod sa harong.

Si Alex, kan sadit pa baga, nagpupurong- pusong; ngonyan, pirming daing girong, garo bagang nagpaparaisip nin hararom. Yaon si Mente, satong pang-apat, ngonyan an angog iyong gayo na si Lolo niya— si Papá—na arog ko, saimo pûngaw na.

An duwa tang saradit—si Nene bako nang daragián. Dai tulos naghihibî pag nadadapla, mawîwî sana an nguso dangan mapasurog na sako; Dai ko man tulos maatendiran ta si Nonoy naghihibî na man; kaya duwa-duwa an kulkol ko minsan.

Kinakarga ni Romano an saro nganing maumayan. Pinahálî ko na itong huring katabang; garo kaya mayo na akong masarigan. Antabayi man ko, Doy, ngonyan. Tabangi ako sa anom tang kabuhan. Sa ara-aldaw na ginibo nin Diyos, dai ko aram an gibohon kun pâno an kada saro sainda mahipnuan.

Suroga ako sa samong mga katikapuhan. Alalayi kami sa aga, sa otro aga, asin sa mga aldaw na masurunod pa. Ihadóy mo ako sa Kagurangnan— na an kada aldaw sakong malampasan. Ngonyan na mga ngonyan, Siya na sana an sakong kusog asin paalawan.