Pagtaóng-gálang

Sang naglígad, amo ini an satuyang panukol o palatandaan kan sarong taong maáyo an pagpadakula. Dai naghaloy, nawara na sana sato an pagtaóng-gálang. Sa katunayan, kadaklan na beses, naoogma pa kita kun mayo ‘ni, na garo logod ini pakaraot o pakitang-tao sana. Dai.

Igwang tiempo kadtong an pag-“tabi-apo” sa mga lugar na sagrado, an pagtaóng-gálang sa mga banal na tawo, an pagdungog sa yaon sa halangkaw na puwesto, sa igwang kaálam, sa gurang, sa marahay, sa mabini, sa matali, sa magayon an ugali, nagtao man nin onra bako sana sa nasambit nang tawo o grupo, kundi mismo sa tawong nagtaóng-gálang. Sa pagtataóng-gálang, an duwa nagakalípay, napapamarhay.

Saro ning pagbisto sa mga nakakalangkaw, nakakamarhay, hapós kag udok sa boot na tinatao kan tawong pareho man ninda kagalang-galang, pareho man ninda kamarhay.

 

Sinurublian sa Hiligaynon

sang naglígad, kan nakaagi, kadto

amo, iyo

maáyo, marhay, magayon

kaálam, kaaraman, kabatiran

nagakalípay, naoogma

hapós, pasil, madali

kag, sagkod

Susog sa “Respect” yaon sa Worldly Virtues: A Catalogue of Reflections ni Johannes Gaertner. New York: Viking Press, 1990, 74.